Deel 11 De eetclub!

Maandag 30 april

Vandaag is mijn kapsalonnetje geopend voor drie dames. Twee uit Amerika en een uit Nederland. De dames kwamen afgelopen zaterdag naar mij toegesneld in de dierentuin waar de ‘Hooter Tooter’ band speelde. Zij hadden dit gehoord van Megan een Amerikaanse dame die ik vorige week had geknipt . Zij was ook in de dierentuin en had mij aangewezen. Grappig hè! Rond 11 uur kwamen de twee eerste klanten en Annemarie had haar huis en terras ter beschikking gesteld. Dus dat was fijn. Alles verliep vlotjes en ik had zelf tijd over voor dat nummer drie kwam. Dus heb ik Astrid (4 jaar) , buurmeisje van Annemarie de puntje geknipt want zij is net als alle meisje van die leeftijd, spaart voor lang haar. De rest van de dag heel druk geweest met het monteren van de Huwelijks video. Heel leuk om te doen maar vergt behoorlijk wat tijd. Maar aan het einde van de dag was die dan wel klaar en konden Els en ik ’s avonds op de koffie bij het pas getrouwde stel om de video te introduceren. Nou die kwam heel goed aan. Gelukkig, want het is natuurlijk onwijs spannend voor mij om hun reacties te zien. De reactie die vertellen mij tenslotte of ik goed werk heb afgeleverd. Nou en dat was zo. Pfpfpfpf gelukkig ! ;o)

Dinsdag 1 mei

Dag van de arbeid of ook wel Labour day genoemd. Iedereen is vandaag vrij. Nou ja, iedereen is voor de Zambiaanse begrippen wel heel veel, maar vooruit, ik denk dat 60% van de bevolking inderdaad vrij is. Anyway, het is dinsdag en ook Els wil na ontig veel jaren wel weer eens naar de tuesday market (de groentemarkt), wordt wel afgezaagd om te lezen hè, die dinsdag. Hahaha! Dus gingen we gedrieën (Annemarie, Els en ik)op pad. Ook Els aan al mijn vriendinnen (van de markt waar ik altijd koop) voorgesteld. Wat hebben we weer veel gekocht. Vers fruit en giga veel verse groenten. Aansluitend zijn we gaan shoppen. Els was nog niet in de nieuwe shopping mall ‘ Levy Junction’ geweest, dus dat wordt de plek voor vandaag. Eerst een heerlijk bakkie cappuccino bij de Mug & Beans , waarna we onze eerste winkel zijn in gestapt. A-M (afkorting voor Annemarie)scoorde daar een heel leuk colbertje voor weinig, het is namelijk uitverkoop. Jippie ben ik dol op zoals vele van jullie wel weten. En bij ‘Edgars’ sloeg ze echt haar slag, met broeken, jurken, shirtje en nog veel meer en ja, allemaal in de uitverkoop. Natuurlijk konden Els en ik niet achter blijven en hebben wij ook maar iets gekocht. Gelukkig ben ik al heel wat kleding en schoenen aan het uitdelen onder al mijn vriendinnen, om mijn bagage in te dammen voor het reizen, maar een nieuw Zambiaans topje kan er nog wel bij. :o). Als laatste naar de Pick & Pay om in te kopen voor het avond eten. Carrie (moi), gaat namelijk de komende drie dagen koken, in de gigantische mooie keuken van Els en Piet. Annemarie en Patrick zijn ook uitgenodigd, dus dat wordt gezellig. Vanavond ga ik Kip kerrie ananas met rijst maken met de heerlijk bananen prei salade die ik heb geleerd van Gitta de Haan. Het was bere gezellig en ze vonden mijn eten heerlijk. Nog een lekker stukje taart als toetje, met een lekker bakkie koffie van Piet, tijdens het kijken van een bioscoop film, wat ik niet trok aangezien ik mijn ogen niet meer open kon houden en na de koffie lekker naar bed ben gegaan.

Woensdag 2 mei

Vandaag ga ik met A-M naar de boerderij van Angelique en Watse en hun drie zonen. De farm staat vlak bij het vliegveld dus dat is een stukkie rijden vanaf Lusaka. We gaan vroeg op pad. 0.7.00 uur zitten we samen gezellig in de auto. Terwijl A-M mij verteld dat je je auto hier goed in de gaten moet houden, omdat zij op dat moment een vreemd geluid, wat waarschijnlijk de wind was die door een kier van het raam kwam, komen we aan bij het tankstation waar een van de medewerkers naar onze linker voorband wijst, onder vermelding van:” you have a flat tyre, madame”. En inderdaad, helemaal plat. Tja, dat kan iedereen gebeuren, alleen het volgende maakt dit verhaal een tikkie spannender. Namelijk……… de week daarvoor was A-M haar reserve autosleutel ,met daaraan de sleutel waarmee het reservewiel vast zit, verloren. Shit, dat betekende dat we de reservewiel niet van de auto afkonden halen. Maar……… de tankmedewerker melde ons met een gerust hart, dat we met een gangetje van 10 km per uur naar Autoworld bij Woodlands konden rijden. Nou en dat hebben we gedaan, terwijl bijna elke Zambiaan (en het was ook nog file) ons lachend wees op de platte band waarmee we rond reden. En het enige wat ik deed was stststs (mijn vinger voor mijn mond in de ststststs stand) met de woorden niet verder vertellen. Hahahaha, wat een hilariteit. Na 15 minuten, onder een blos van schaamte kwamen we aan bij Autoworld , waar in een mum van de tijd, met een slijptol, ons het reservewiel van de auto werd af gehaald. Terwijl A-M een andere reserve band aangeschafte, probeerde ze mij nog even uit te huwelijken, aan een van de Zambianen die daar werkte. Maar ja hij was te jong, te iel en te klein voor mij, maar dat kon hem niet boeien en vroeg mij om mijn telefoonnummer, wat ik niet heb gegeven onder het motto A-M heeft je nummer dus dan krijg ik het wel van haar. Hahahaha , daar kwam ik mooi onderuit. Onderhand was het 08.30 uur voordat we onze reis konden voort zetten. Rond 09.30uur kwamen we aan op de farm, waar we uitgebreid werden onthaald door de familie Elsinga. Ook was er familie van hen over uit Nederland. Na een lekker bakkie koffie, zijn we gezamenlijk naar het bijhorende school gegaan. Ik zal het ff uitleggen. De fam. Elsinga, hebben een giga groot landbouw bedrijf hier in Zambia opgezet. Hier werken heel veel Zambianen die ook in hun eigen compound, bij het bedrijf wonen . De meeste kinderen van deze Zambianen volgen lessen op de school, waar A-M voorheen ook vrijwillig heeft les geven. Deze school wordt in stand gehouden door donatie en giften van uit Nederland. De Nederlandse visite zijn toevalligerwijs ook docenten en hebben bij hun school, kids en ouders in Friesland inzamelingen gehouden voor speelgoed en lesmateriaal etc. etc. etc. Afijn, hier gaan jullie t.z.t. nog veel meer over horen. Anyway, ik mocht vandaag de videocamera van A-M te lenen en heb geweldige beelden gemaakt van de kids, school en lokalen en compound. Ik wast flabbergasted wat de fam. Elsinga allemaal doet voor hun personeel en hun kinderen. Angelique (Mevr. Elsinga herself )vind dan ook wel dat de kids, van hun medewerkers, verplicht naar school moeten. Hoe goed is dit. Ik krijg er nu al weer kippenvel van terwijl ik dit op mijn laptop inklop. De dag verloopt snel als je een lekke band heb gehad, dus waren en nog in een soort rush om op tijd (14.30 uur) terug te zijn op de Nederlandse school in Lusaka, waar A-M ’s middags altijd les geeft aan o.a. de kids van de Nederlandse expats. Gelukkig waren we op tijd. Vanwaar ik ben gaan lopen naar Avocado een ‘Hair & Spa’ met de hoop dat ik direct terecht zou kunnen voor een heerlijke massage. Ik had namelijk van de heer en mevrouw Phiri (het kersverse bruidspaar) een cadeaubon gekregen voor het maken van hun huwelijksvideo. Jammer, genoeg moest ik een afspraak maken en ben ik door gelopen naar een ander schooltje, waar ik eerder was geweest, om de foto’s die ik toentertijd gemaakt had , af te leveren. Ondertussen had ik contact gehad met Els die mij kwam ophalen om richting huiswaarts te gaan. Maar goed ook, want ik kan me rustig dan voorbereiden op de hutspot die ik vanavond op het menu heb staan voor ons allemaal.

Donderdag 3 mei

Vandaag ben ik lekker thuis gebleven. Ik heb zoveel te doen, lijkt bijna wel werk. :0) De feest video van het trouwen (deel 2 dus) moet ik nodig aan beginnen en natuurlijk heb ik door mijn filmerij op de farm er nog een klus bij natuurlijk. Verder ga ik me verdiepen in een trip naar Livingstone omdat morgen mijn vriendin Marja Kuit voor 2 weken komt. Ik wil met haar gezellig op pad door Zambia, dus ook daar zal ik het een en ander voor moeten voorbereiden. Vandaag heb ik samen met Els gekookt . Els maakt e een ratjetoe van kipfilet, groentes en kruiden en ik heb me druk gemaakt over de gesmoorde groentes in boter en salade. Rijst hadden genoeg over dus dat hoefde alleen maar opgebakt te worden. Het alles smaakt geweldig bij elkaar. Ook namens de heer en mevrouw Phiri.

Vrijdag 4 mei

Vanochtend rond 08.00 uur opgestaan. Els en Piet waren druk met in orde maken van de het guesthouse. Ik mocht niet helpen aangezien de 2e trouwfeestvideo af moest maken, want zei Els: “Als je vriendin er is dan komt er niets meer van”. En dat is waar, daar heeft ze helemaal gelijk in. Marja Kuit is in aantocht en komt vandaag om 12.00 uur aan met Kenia Airways. Ze blijft twee weekjes en we gaan de boel es ff lekker op stelten zetten. Dus ik heb braaf als ik ben, zo goed als de video afgemaakt. Om 11.00 uur zijn we in de auto gesprongen, richting vliegveld. Het vliegtuig was prachtig op tijd, maar ja de douane. Ja, dat duurt toch even iets langer dan verwacht . Ach, het is Afrika. Anyway, ik stond dus toch lichtelijk zenuwachtig op Marja te wachten. En toen zag ik haar en sprongen de traantjes in mijn ogen. Te gek dat ze er is. Rustig aan naar huis gereden dwars door Kalingalinga , een van de compounds. Is goed om ff te wennen, zei Els . Hahahaha. Piet zat al te wachten, waarna we gezamenlijk lekker hebben geluncht. Is middags ons huisje in geruimd en tegen 17.30 zijn we naar de Nederlandse borrel gegaan, wat weer heel gezellig was. Nadien eindelijk eens naar de Kilimanjaro (restaurant) geweest om nog even wat te eten met elkaar. Het was weer een leuke dag.

Zaterdag 5 mei

Een rustige dag vandaag. Marja moet even bij komen en dat is goed. Het laatste stukje van de video echt afgemaakt, want vanavond wordt het de generale. Hahaha, als dat maar goed afloopt. Ook eens een rustige wandeling gemaakt door de bush en over de manage van Patrick Pihri (de kersverse bruidegom). Lekker ge-chilled dus. Ook voor mij goed om iets rustig te doen. Vandaag ga ik weer eens voor het hele spul koken, met hulp van A-M en Marja. Het wordt een kool-kerrie-schotel met gehakt met aardappel puree. Jammie. Onder het eten zie ik Marja een beetje weg zakken. Ja zo’n reis gaat je niet in de koude kleren zitten. Ze gaat dan ook op tijd naar bed. En niet lang daarna volg ook ik naar mijn mandje. Trusten.

Zondag 6 mei

Geprobeerd om uit te slapen wat me niet echt is gelukt en Mar ook niet. Marja heeft gillende koppijn of te wel een migraine aanval die wel de hele dag kan duren en soms nog wel langer. Tering, wat rot voor haar. Ik probeer rustig te doen en besluit aan mijn weblog te werken. Maar onderwijl zie ik A-M steeds met dozen langs komen. Ze was aan het verhuizen. Dus ben ik haar een handje gaan helpen, met het sjouwen van het ene huisje naar het andere huisje. Ik geloof dat ik wel meer dan dertig keer heen en weer ben gelopen en zij wel zestig keer. En weet je, aan het einde van de middag waren ze verhuist. Piet speelde de elektricien, wat hij heel goed doet en Els is de vliegende keep die voortdurend van hot naar haar gestuurd werd. ‘s Avonds was het de beurt van Els en A-M om te koken en ik heb geprobeerd te helpen waar ik kon. Helaas was Marja te ziek om mee te eten, maar laten we hopen dat het vanaf morgen beter met haar gaat. Wordt vervolgd!