Deel 12 Marja en ik op weg naar Livingstone!

Maandag 9 mei

Marja is gelukkig weer de oude vandaag en is ook vroeg opgestaan. Komt mooi uit, want ik heb een wandeling door heeeeeeeel Lusaka gepland. Piet had een meeting in Town dus konden we mooi meerijden tot ‘ Long Acres’, waar vandaan we zijn gaan wandelen. Ik wil tenslotte Marja langzaam in de drukte meekrijgen , het wordt anders een echte heuse Afrikaanse shock en dat is niet de bedoeling. We zijn gelopen via de Los Angels Boulevard en Luburoad, die naar de drukte bracht. Eerst even langs het Abba house gegaan om onze trip naar Kafue National park te boeken bij Elske. We gaan namelijk naar Mukambi lodge. Deze lodge is bekend geworden door een Nederlandse tv programma. Elske had alles binnen een no time geregeld en we kregen alvast de rekening per email toegestuurd. Vervolgens zijn we naar Manda Hill (shoppingcenter) gegaan waar we lekker hebben rondgeneusd en ook een heerlijke cappuccino bij mij favourite bakker hebben gedronken. Vandaar uit met de minibus richting het busstation, want we hebben een ticket nodig naar Livingstone wat helaas telefonische niet wilde lukken. Ter hoogte van Markshi road uit het busje gestapt en via Levy Junction naar het busstation gelopen. En daar is het echt druk en schrok Marja zich een hoedje van alle transportboys die continue aan je vragen waar je heen wilt en een ticket voor je willen regelen om dan een x bedrag op ticket door te berekenen. Maar dat doe ik natuurlijk net zo makkelijk zelf. Hup naar het bushokje, waar het giga druk was en wij te horen kregen dat de bus van Mazhandu Family Bus volgeboekt was en wij genoodzaakt waren met de ‘Shalom’ busmaatschappij te gaan. Jammer het is niet anders. Ik had liever met de businessclass van Mazhandu gegaan, aangezien die bussen splinternieuw zijn en de service vele malen beter. Van hieruit zijn we vervolgens de brug overgelopen naar Cairo road, de drukste en belangrijkste straat van Lusaka. Marja had moeite met alle drukte en mensen om haar heen, maar kreeg het toch ook nog voor mekaar, om zich een tikkie op haar gemak te voelen en een beetje te genieten van het schouwspel in het hart van Lusaeka. Aan het einde van onze wandeling op Cairo road zijn we nog even een bakkie gaan doen bij Coffetalk. Hier vandaan weer een brug genomen en onze avondboodschappen gehaald bij de Pick & Pay in Levy Junction . Nadien met een heerlijk ijsje van ‘Kentucky fried chicken’ naar de Nederlandse ambassade gelopen waar Els ons stond op te wachten om met ons huiswaarts te gaan. Nog wel even een omweg naar Mutendere de compound waar Mathilde woont en de naaister van onze nieuwe kleding. Maar helaas had de naaister zich niet geheel aan de afspraken gehouden en moest er toch nog het een en ander vermaakt worden. Als dat naar goed komt. Vanavond had ik nog een weddenschap met Piet in te lossen en zal ik toch echt moeten zorgen voor een heerlijke maaltijd (stoofpoot met rijst) en custard vla toe met een echte Nederlandse appeltaart met slagroom. No problem, daar draai ik natuurlijk mijn hand niet voor om. Hahahaha

Dinsdag 10 mei

Vandaag zullen we om 11 uur in de ‘Shalom’ bus moeten zitten naar Livingstone. Nou dat zaten we en wat was het een gekke huis. Bleek dat de vakantie van de kids voorbij was en en iedereen weer naar zijn eigen hometown moest en dat is lastig als ben alles volgeboekt is. Het was dan ook waar slachtveld voor de laatste tickets. Het was uiteindelijk 12.00 uur voordat de bus vertrok. Het was een lange dag in de bus en uiteindelijk kwamen we om 18.30 uur aan in Livingstone, waar we werden op gewacht door David, één van de guards van Falwty Towers, het guesthouse waar ik eerder had vertoeft. Bij Zambesi café nog wat lekkers kunnen eten en waar ik herkent van de salsa avond de vorige keer dat ik in Livingstone was. Rond 22.00 uur gingen we doodmoe naar bed.

Woensdag 11 mei

9 uur, dus lekker uitgeslapen! Hahahaha, doe ik in Nederland wel heel anders. Onze ouwe brood met wat oploskoffie wegspoelt (was best nog te eten hoor) waarna we de straten van Livingstone onveilig hebben gemaakt. Marja vond het best wel hectische, maar ik vond het wel meevallen. Tja, je bent niet zomaar ‘African proof’ , Marja! Na de nodige souvenirs, een shared taxi genomen naar de Victoria watervallen. Dit keer had ik een regenjasje bij mij. We liepen van plateau naar plateau en ik kreeg Marja, nauwelijks meer vooruit, aangezien ze het natuurlijke geweld bij elk plateau zo mooi vond. Maar ja, zij weet niet wat er nog meer komt en ik wel, dus trok ik haar toch maar weer mee. Hahahaha! Eerlijk is eerlijk, ze bevestigde mij wel dat het ook steeds mooier werd. Op de brug leek het niet meer op regen zoals de vorige keer, maar op bakken water die uit de lucht vielen. We waren dan ook zo ontiegelijk nat, tot op me onderbroek aan toe. Marja keek haar ogen uit en bleef zelfs op de op het midden van de brug staan en het deerde haar totaal niet dat ze zeiknat werd. Ja, het was inderdaad gaaf, moet ik toegeven. Kijk maar naar de foto’s en wat een geweldige rainbows kwamen er weer tevoorschijn. Op de grote brug/grens ,Zimbabwe/Zambia scoorde Marja, even drie koperen armbanden voor weinig. Wat kan die meid toch goed onderhandelen. Hahahaha. Vandaag hebben we onze avondmaaltijd bij het guest-house besteld omdat we vroeg klaar willen zijn voor de salsa les bij Zambezi Cafe. Dit wordt weer lachen vanavond.

Donderdag 12 mei

Helaas gaat onze planning vandaag een beetje de mist in. We hadden vandaag naar het National park in Livingstone gewild, maar kwamen er gisterenavond achter dat dit alleen georganiseerd kan, minimaal voor vier personen en wij zijn toch ‘echt maar’ met zijn tweetjes. Tering, is dat ff een tegenvaller! Dan de plannen maar bijstellen had ik zo bedacht. Voor ons ontbijt zijn we naar de ‘Wonderbake’ gelopen, waar ze hele lekkere cappuccino verkopen (heel belangrijk dat weten jullie zo onderhand wel van mij) met twee verschillende zoete broodjes zodat we ze allebei kunnen delen. Heb je lekker twee verschillende smaken, is ons motto. Onderwijl heb ik daar een leuk stukje video gemaakt van het gooien met trays van blikjes drinken. Onze planning werd als volgt: Heel veel souvenirs scoren voor Marja en voor weinig natuurlijk, mag ik je helpen Mar, want ik vind afdingen zo leuk, althans het spel. Hahahaha! Langzaam terug gelopen en het straatbeeld van Livingstone op gesnoven. Tegen de lunch kwamen we weer bij Falwty Towers aan waar we lekker aan het zwembad hebben liggen chillen. Rond drie uur kregen we gratis pancakes die heerlijk waren en om vier uur hadden we een duo massage bij Mary en partner besteld. Wat geweldig was oftewel outstanding! Na een heerlijke douche zijn we bij het Italiaanse restaurant naast de kerk gaan eten, waar we met andere reizigers uit ons guest-house heerlijk hebben gegeten. Vandaag maar eens, redelijk op tijd naar bed.

Vrijdag 13 mei

Op tijd opstaan vandaag we zullen in de bus van 9 uur moeten zitten terug naar Lusaka. Gelukkig hebben we de Mazhandu family bus, dit is de enigste business clas bus en dat merk je aan alle kanten. De bus is gloednieuw, goede stoelen, rijd echt goed door en goede service, krantje, drankje, koekje en zeer vriendelijk personeel aan boord. Vooral de bijrijder. Wij zaten namelijk rechtsvoor en linksvoor precies achter de bijrijder zat een Duits stel wat zat te zoenen en etc. etc. wat zeer ongepast is. Dus de bijrijder keek via de achteruitkijkspiegel steeds naar hun en naar ons, gekke bekken trekken naar ons, ondertussen zette hij extra luide Celin Dion zwijmelmuziek (heel populair hier) op en bleef hij maar via de spiegel naar ons gniffelen en wij terug natuurlijk. Het was heel grappig misschien niet op het papier maar wel voor het echie. ;o) Rond half vier kwamen we aan in Lusaksa direct door gelopen naar de Pick & pay voor de boodschappen voor vanavond want ik wil weer koken en ja Mara je mag weer mee helpen. Els was onderweg vanaf haar werk om ons op te pikken. Als we Els ook niet hadden……. Fijn om haar weer te zien en ze melde dat het de afgelopen twee dagen wel verdomd rustig was op het terrein. Hahahahaha. Nou Els, ik kan je verzekeren het is ook weer fijn om terug te zijn, bij jullie op bekend terrein, het is echt mijn thuishaven geworden. En dat voelt heel fijn. Dank je wel daarvoor.

Zaterdag 14 mei

Vandaag is Mathilde jarig, jullie kennen haar toch nog wel? De kokkin en huishoudelijk hulp bij de familie van der Werf. Ik heb natuurlijk nog steeds contact met haar. Vandaag zal ik haar mee uit eten nemen met de eetclub. We hebben gevraagd of ze een vriendin wilt meenemen want dat is misschien veel prettiger voor haar. Maar voordat we gaan hebben we heel veel andere dingen te doen. Zoals bijvoorbeeld de laundry. Marja rijd met Patrick mee naar de manage waar de familie van der Werf paardrijles heeft en zij nog wat tijd met hen kan doorbrengen. Tenslotte is Nico een oude bekende van haar . Ik heb de was voor mijn rekening genomen en nog een föhn les aan Els gegeven. Rond 2 uur hebben we haar bij de AISL (Amerikaanse Internationale School Lusaka) opgepikt en zijn we door gereden naar Kabwata village. Een leuke plek, waar je weer souvenirs kunt scoren voor als je er nog niet genoeg hebt, Marja. Hahaha. Nadien ons opgedoft voor het feestje van Mathilde. Els was weer zo lief om met ons naar de compound te rijden om Mathilde en haar vriendin op te pikken. Het is hier in de winter (ja het is hier nu winter) heel vroeg donker en aangezien er dan ook minder busje rijden wordt het vervoer lastig en vanaf 22.00 uur mag niemand meer op staat lopen. Dus hier bestaat nog steeds avondklok voor je eigen veiligheid. Anne -Marie had het restaurant al besproken. We gaan naar Portico een Italiaans restaurant ware ook life Music is. A-M en Patrick hadden Torn ( Finse vriend van Patrick) opgehaald en zaten al op ons te wachten. Mathilde had haar nieuwe jurk aan en had een nieuwe haardracht, dit keer kort. Moest even wennen maar die donkere mensen staat alles, dus ook Mathilde. Het was een hele leuke avond met zijn 8 ten en we hebben nog gedanst ook. Rond 11.30 zijn we naar huis gereden, want de vriendin van Mathilde wilde graag terug naar haar baby van vier weken oud. En dat is natuurlijk logische. Wel top dat er voor Mathilde was mee gekomen. Ze hadden beide genoten van het etentje en dat was nu helemaal de bedoeling. Missie geslaagd!

Zondag 15 mei

Met zijn drieën ontbeten, A-M , Marja en ik zeg 'de gek'. Lekker in de ochtend gerommeld in ons huis en rond twaalf uur met de meiden een echte zelfgemaakt cappuccino gedronken, die hun goedkeuring kon wegdragen. De rest van de dag was iedereen weg en ben ik samen met Marja al liftend naar de stad gegaan. We liepen nog maar net op de road of er stopte al een wagen met politieagenten die ons op de juiste plaats van bestemming af hebben gezet. Zo kunnen wij liften of niet? Hahaha. Nou Marja, alweer een kans om te shoppen voor souvenirs op de ze zondagmiddag market bij Arcades. En mijn complimenten je hebt het weer goed gedaan, dame. Ijsje gekocht en al lopend naar Manda Hill om nog een laatste cappuccino bij mijn bakkertje te drinken alvorens we verder terug gaan lopen. Ik wil tot Long acres lopen en dan een minibus pakken. Zo gezegd zo gedaan. Je moet hier heel wat vooraf plannen als je zelf geen transport hebt. Alleen het laatste stuk van ongeveer 30 min moest worden gelopen en ik wilde welvoor donker thuis zijn. Het geluk was met ons en we kregen weer een lift die ons voor onze eigen gate heeft afgezet. Kunnen we liften of niet. Hahhahaha mijn geheim is, het draait ‘vooral’ om de charmes. Vanavond hebben we (de eetclub) ons galagemaal. Of te wel onze laatste gezamenlijke avondmaal. Wij gaan namelijk morgen met de bus weg naar Kafue National Park en Els en Piet vertrekken dinsdag naar Nederland. Het wordt afscheid nemen dus. Gelukkig hadden we nog leuke afscheid cadeautjes gevonden op de markt, dus die hebben we tijden ons toetje van custardvla met slagroom overhandigd en ze vielen in goed aarde. Mooi, lieve Els en lieve Piet, heel hartelijk bedankt voor jullie waanzinnige gastvrijheid voor Marja en helemaal voor mij. Dikke kussen nogmaals via deze weblog. Mijn dank is groot. XXX